بیایید یک بار برای همیشه این رویکردهای ریاکارانه را کنار بگذاریم. مسئله اصلی مردم این نیست که یک مقام سیاسی چه می‌خورد؟ چه می‌پوشد؟ کجا زندگی می‌کند؟ به گزارش رصد روز، روزنامه هم میهن از رویکرد «ریاکارانه» مدیران کشور در ساده‌زیستی انتقا...
بیایید یک بار برای همیشه این رویکردهای ریاکارانه را کنار بگذاریم. مسئله اصلی مردم این نیست که یک مقام سیاسی چه می‌خورد؟ چه می‌پوشد؟ کجا زندگی می‌کند؟
به گزارش رصد روز، روزنامه هم میهن از رویکرد «ریاکارانه» مدیران کشور در ساده‌زیستی انتقاد کرده است.
ایران یکی از کشورهایی است که به ضرورت ساده‌زیستی مدیرانش خیلی تاکید می‌شود و اینکه نباید در بند دنیا و ثروت باشند. باید پرسید اگر چنین است، پس چرا سیاهه اموال آنها در معرض داوری مردم قرار نمی‌گیرد؟….بیایید فرض کنید که یک رئیس‌جمهور هر روز نان خشک و هندوانه و با هزینه خود بخورد، ولی در پایان سال با صد میلیارد دلار درآمد نفتی، فقط ۱۴ هزار شغل درست کرده باشد، و رئیس‌جمهوری دیگر روزانه بهترین غذاها را با هزینه دولت بخورد، که سالانه حداکثر بیش از یک میلیارد تومان نمی‌تواند بخورد، ولی به جایش سالانه یک میلیون شغل درست کند و رشد هشت درصدی را محقق کند، فقر را کم کند، و… کدام را ترجیح می‌دهیم؟ طبعاً دومی را. حتی حاضریم تا آخر عمر غذای خود و خانواده‌اش را با همین کیفیت تامین کنیم.
هم میهن در پایان تاکید کرده است: بیایید یک بار برای همیشه این رویکردهای ریاکارانه را کنار بگذاریم. مسئله اصلی مردم این نیست که یک مقام سیاسی چه می‌خورد؟ چه می‌پوشد؟ کجا زندگی می‌کند؟ و چه خودرویی سوار می‌شود؟ و چقدر ثروت دارد؟ و یا حتی چقدر حقوق می‌گیرد؟ مسئله اصلی مردم این است که او در برابر ثروت و عملکرد خودش چقدر شفاف و پاسخگو است؟ چقدر رشد اقتصادی ایجاد می‌کند؟ کارآیی او چقدر است؟ و چقدر معتقد به آزادی است؟ همین.
